Au nord de l'archipel des Aves Sotavento , a "Long Island", nous avons jeté l'ancre devant une étroite bande de sable blanc, au cœur d'un royaume corallien. L’endroit semble sorti d’un rêve : le bleu éclatant du ciel flirte avec celui de la mer, et quelque part au milieu, une palette infinie de turquoises danse sur le sable blanc lumineux du lagon, comme si le soleil jouait les artistes capricieux. C’est un autre monde, un véritable paradis... mais sans voisins ! Les Aves, visiblement, ne figurent pas sur l'itinéraire des autres navigateurs, qui préfèrent se marcher sur les pieds dans les mouillages surpeuplés ou les marinas bondées. Allez comprendre !

Pourtant, la tranquillité a son petit prix : en cette saison, d’insaisissables petites mouches de sable ont élu domicile ici ET sur les jambes de Charlotte, qu’elles trouvent manifestement à leur goût. Le paradis, donc ! Ponctué par quelques démangeaisons.

Ten noorden van de archipel van de Aves Sotavento, aan "Long Island" hebben we het anker laten zakken op een smalle strook wit zand, midden in een rijk koraalgebied. Dit is geen gewone plek – het lijkt wel het werk van een schilder! Het blauwe hemellicht speelt tikkertje met de zee, terwijl een miljoen schakeringen turkoois dartelen boven de witte bodem van de lagune. Een paradijs... en het beste eraan? We zijn alleen! De Aves staan blijkbaar niet hoog op het verlanglijstje van andere zeilers, die zich liever verdringen in drukbezette ankerplaatsen en overvolle jachthaven. Tja, ieder zijn smaak!

Maar, elk paradijs heeft zo zijn uitdagingen. In deze periode van het jaar hebben microscopisch kleine zandmugjes besloten dat Charlottes benen de ideale maaltijd zijn. Het paradijs, maar dan met een jeukende twist!