The Gallery Bistro – Un petit coin de Thaïlande à Carriacou
Ci-contre, The Gallery Bistro, un petit restaurant charmant tenu par un couple d’Anglais installés depuis une quinzaine d’années dans les Caraïbes. Après avoir vécu à Saint-Martin, puis à Grenade, ils ont finalement choisi Carriacou pour y poser leurs valises — séduits par la douceur de vivre de l’île.
Dans ce lieu accueillant à la décoration soignée, ils servent une cuisine asiatique, principalement thaïlandaise, fraîche et pleine de saveurs. L’ambiance y est détendue, les prix tout à fait raisonnables, et les plats aussi savoureux que généreux.
Une belle surprise gustative, dans un cadre plein de simplicité et d’authenticité. Si vous passez par Carriacou, ne manquez pas ce petit bijou culinaire.
The Gallery Bistro – Een vleugje Thailand in Carriacou
Hiernaast zie je The Gallery Bistro, een charmant restaurantje uitgebaat door een Brits koppel dat al een vijftiental jaar in de Caraïben woont. Na omzwervingen via Sint-Maarten en Grenada kozen ze uiteindelijk voor Carriacou, aangetrokken door de rustige sfeer en het warme karakter van het eiland.
In deze gezellige plek met een persoonlijke toets serveren ze Aziatische gerechten — vooral Thaise keuken — vers, smaakvol en met liefde bereid. De sfeer is gemoedelijk, de prijzen eerlijk, en het eten verrassend goed.
Een onverwachte culinaire ontdekking voor wie op Carriacou van boord stapt.
Carriacou – La baie aux bateaux fantômes
Carriacou est la première île des Grenadines placée sous l’administration de la Grenade — toutes celles situées plus au nord relevant encore de Saint Vincent.
En entrant dans la baie pour chercher une place au mouillage, nous sommes immédiatement frappés par le nombre impressionnant de voiliers à l’ancre. À première vue, la baie semble pleine à craquer… Il ne reste presque plus d’espace pour Duo. Nous sommes contraints de jeter l’ancre tout au fond, en dernière ligne, là où la houle pénètre encore sans filtre.
Mais en traversant la baie en annexe, tout s’éclaire.
La plupart de ces bateaux sont immobiles… figés dans le temps. Coques abîmées, mats manquants, haubans déchirés — ce sont des bateaux fantômes. Plus de la moitié des voiliers ici ne naviguent plus. Ils sont les témoins silencieux d’un cyclone qui, un an plus tôt, a frappé de plein fouet Carriacou.
Au chantier naval, la scène se répète. On y travaille avec acharnement pour redonner vie à ces voiliers meurtris. Remâtage, réparations de coques, reprises électriques… une petite armée de passionnés tente de faire renaître ces embarcations qui ont tant souffert.
Carriacou porte encore les cicatrices de la tempête, mais aussi cette formidable énergie de ceux qui reconstruisent, voile après voile.
Carriacou – De baai vol spookboten
Carriacou is het eerste eiland van de Grenadines dat onder het bestuur van Grenada valt — alle eilanden ten noorden behoren nog tot Saint Vincent.
Bij het binnenvaren van de baai, op zoek naar een ankerplek, zijn we meteen verbaasd over het enorme aantal boten. Op het eerste gezicht lijkt alles vol. Voor Duo blijft er amper ruimte over. We zijn genoodzaakt om helemaal achteraan te ankeren, daar waar de deining nog vrij spel heeft.
Maar zodra we met de bijboot tussen de boten varen, wordt het ons duidelijk.
Veel van deze schepen liggen hier stil… stil in de tijd. Beschadigde rompen, ontbrekende masten, verwaarloosde tuigage — het zijn spookboten. Meer dan de helft van de zeiljachten hier zijn niet meer zeewaardig. Ze zijn stille getuigen van de orkaan die Carriacou een jaar geleden trof.
Op de werf zien we hetzelfde beeld. Daar werkt men met toewijding aan het herstel: nieuwe masten, herstellingen aan de romp, elektrische systemen die opnieuw worden opgebouwd… een kleine gemeenschap van doorzetters probeert deze gewonde boten weer tot leven te wekken.
Carriacou draagt nog de littekens van de storm — maar ook de veerkracht van wie blijft herstellen, zeil na zeil.
Carriacou – Là où l’accueil a encore un sens
Mais Carriacou, ce n’est pas seulement une baie remplie d’épaves. C’est surtout une île où l’accueil prend tout son sens.
Ici, les sourires sont sincères, les gestes spontanés. Nous avons ressenti une véritable sympathie, une envie authentique d’aider — sans rien attendre en retour.
Un jour, le lanceur du moteur de notre annexe se bloque. Avant même que nous ayons eu le temps de réfléchir à une solution, un homme vient gentiment nous remorquer jusqu’à Duo. Il s’appelle John. Plus tard, il nous explique avec simplicité comment débloquer le mécanisme. John venait tout juste d’acheter un catamaran démâté, laissé à l’abandon, qu’il espère retaper. Il venait aussi d’adopter un adorable petit chiot — que Charlotte n’a pas tardé à serrer dans ses bras !
Un autre jour, pour effectuer les formalités d’entrée et d’immigration, Caroline et Charlotte trouvent facilement un lift jusqu’à la ville. Mais au retour, une surprise : j’avais oublié de désactiver le mode avion de mon téléphone ! Impossible pour elles de me joindre pour que je vienne les récupérer sur la plage…
Qu’à cela ne tienne : un monsieur, sans même les connaître, leur propose naturellement de les ramener à bord avec sa barque à moteur.
Des petits gestes, mais d’une grande humanité. À Carriacou, ce genre de choses n’est pas rare — ici, on se rend service sans compter. Et ça fait chaud au cœur.
Carriacou – Waar gastvrijheid nog echt betekent
Maar Carriacou is veel meer dan een baai vol wrakken. Het is vooral een eiland waar gastvrijheid nog iets betekent.
Hier zijn de glimlachen oprecht en de helpende handen spontaan. We voelden er een warme, echte vriendelijkheid — niet gespeeld, en zonder bijbedoelingen.
Op een dag blokkeerde de starter van onze bijbootmotor. Voor we iets konden doen, kwam een vriendelijke man ons al op sleeptouw nemen richting Duo. Zijn naam: John. Later toonde hij ons op eenvoudige wijze hoe je het probleem kon verhelpen. John had net een onttakelde catamaran gekocht, zwaar beschadigd maar voor een spotprijsje. En... hij had ook net een puppy geadopteerd — die Charlotte uiteraard met veel plezier in haar armen heeft genomen.
Nog een andere keer gingen Caroline en Charlotte naar het dorp voor de inklaringsformaliteiten. Ze vonden snel een lift heen… maar bij hun terugkomst stond ik nergens, en mijn gsm stond nog op vliegtuigstand ! Onbereikbaar.
Geen probleem: een vriendelijke man bood spontaan aan om hen met zijn motorbootje terug naar Duo te brengen.
Kleine gebaren, grote indruk. In Carriacou helpt men elkaar nog gewoon. En dat raakt recht in het hart.